بررسی تخصصی Google Pixel؛ اولین گوشی تمام گوگلی
بعد از گذشت چندین سال و معرفی سالانه گوشی‌های نکسوس، امسال شاهد بودیم که گوگل به عمر خانواده نکسوس پایان داد و خانواده‌ای جدید به نام پیکسل معرفی کرد. تنها تفاوت این دو خانواده در نامشان نیست. نکسوس‌ها گوشی‌هایی بودند که کمپانی‌های دیگر به سفارش گوگل می‌ساختند و نام کمپانی سازنده هم روی گوشی درج می‌شد، اما در این خانواده خبری از نام هیچ کمپانی‌ای به‌جز گوگل نیست و تمام کارها از جمله طراحی تا چیدمان سخت‌افزاری با مدیریت گوگل انجام شده است. پیکسل‌ها در دو نسخه ارائه شده‌اند که تفاوت آنها در اندازه صفحه‌نمایش و ظرفیت باتری است. نسخه کوچک‌تر با اندازه صفحه‌نمایش ۵ اینچ در اختیار ما بود که در ادامه بررسی تخصصی و ویدئویی آن را مشاهده می‌کنید.
طراحی
نباید فراموش کنیم که در سال ۲۰۱۶ زندگی می‌کنیم و با رقابت شدیدی که بین برندها وجود دارد به دست آوردن دل کاربر برای خرید محصول کار بسیار سختی است. گوگل در اولین تجربه خودش در بخش طراحی به‌هیچ‌عنوان در حد و اندازه‌ای ظاهر نشد که از آن انتظار داشتیم. هرچند گوگل پیکسل گوشی بدقیافه‌ای نیست، ازنظر شکل ظاهری در حد و اندازه گوشی‌های پرچم‌داری نیست که کمپانی‌های دیگر معرفی می‌کنند.
این گوشی در سه رنگ مشکی، نقره‌ای و آبی عرضه میشود که رنگ نقره‌ای آن در اختیار ما بود. در رنگ نقره‌ای قاب جلویی سفیدرنگ است. در این قاب دوربین دوم در کنار خروجی صدای مخاطب در بالای صفحه‌نمایش قرار گرفته است. چیز عجیبی که اینجا دیده میشود سنسور نور و مجاورت است که زیر خروجی صدای مخاطب قرار گرفته و شکلی بیضی و بزرگ و مشکی رنگ دارد که اثر نامطلوبی در طراحی گذاشته است. پایین صفحه‌نمایش هیچ گزینه‌ای دیده نمی‌شود. همان‌طور که در عکس‌ها و ویدئو مشاهده می‌کنید، حاشیه‌های صفحه‌نمایش بسیار زیادند و به‌خصوص در بخش پایینی گوشی بدون هیچ دلیلی فاصله صفحه‌نمایش تا پایین دستگاه بسیار زیاد است.
فریم اطراف گوشی با قاب پشتی یکپارچه است و این امر به لطف فلزی بودن قاب پشتی حاصل شده. برش‌های خوبی در فریم اطراف گوشی خورده که سبب کمتر بودن عرض قاب پشتی نسبت به قاب جلویی شده است. به لطف این برش‌ها برداشتن گوشی از روی میز بسیار آسان است و انگشتان دست به‌راحتی به قاب پشتی می‌رسند.
پایین گوشی سه گزینه دیده میشود: درگاه ارتباطی که از نوع USB Type-C است و دو نوار شیاردار باریک که یکی از آنها اسپیکر و دیگری میکروفون اصلی دستگاه است. در لبه سمت چپ درگاه سیم‌کارت و در لبه سمت راست کلیدهای پاور و ولوم دیده میشود. بالای گوشی هم شاهد حضور جک ۳٫۵ میلی‌متری صدا هستیم.
به قاب پشتی می‌رسیم؛ یعنی جایی که بیشترین اثر منفی را بر طراحی گوشی گذاشته است. حدود دوسوم این قاب فلزی و یک‌سوم آن شیشه‌ای است. تنها یک دلیل برای به کار بردن این قاب شیشه‌ای وجود دارد و آن این است که در انتقال دیتا تاثیر منفی ایجاد نشود. سنسور اثرانگشت، دوربین، فلاش دوتایی، فوکوس لیزری و درنهایت میکروفون دوم در این بخش شیشه‌ای قرار گرفته‌اند. رنگ این شیشه در نسخه نقره‌ای دستگاه سفیدرنگ است و باوجود جذب زیاد اثرانگشت، به لطف سفید بودن، اثرانگشت دیده نمی‌شود.
باوجود جذابیت کم گوشی در زمینه ظاهری، پیکسل از آن دست گوشی‌هایی است که اگر دستتان بگیرید دوست دارید یکی از آنها داشته باشید. جنس بدنه بسیار خوب است و نه لیز می‌خورد نه در دست عرق می‌کند. تعادل وزنی به‌خوبی هرچه تمام در طراحی گوشی رعایت شده و هیچ حس بدی هنگام دست گرفتن این دستگاه پیدا نخواهید کرد، به‌خصوص اینکه با اندازه جمع‌وجورش حمل‌ونقل آن ساده است.
صفحه‌نمایش
گوگل برای این نسخه از صفحه‌نمایش ۵ اینچی از نوع آمولد و کیفیت فول اچ‌دی بهره برده است. جنس خوب صفحه‌نمایش باعث شده عمق رنگ مشکی بسیار زیاد باشد و زمان تماشای فیلم حس خوبی داشته باشید. به لطف همین جنس خوب صفحه‌نمایش رنگ‌ها در آن اشباع‌اند و باوجود فاصله زیاد از واقعیت چشمان شما را خیره می‌کنند. نور صفحه‌نمایش زیاد است و در کنار نکسوس ۶پی می‌توانید بیشتر شدن نور صفحه‌نمایش را به‌خوبی مشاهده کنید. این نور زیاد صفحه و جنس آمولد دست به دست هم داده‌اند تا در نور خورشید به‌راحتی بتوانید محتوای نمایش‌داده‌شده روی گوشی را مشاهده کنید. صفحه‌نمایش پیکسل از آن بخش‌هایی است که هیچ ایرادی نمی‌توان به آن گرفت.
سخت‌افزار
همانند نکسوس ۶پی و نکسوس ۵ایکس، سنسور اثرانگشت در قاب پشتی گوشی جای گرفته است. محل قرارگیری سنسور در این بخش مزایا و معایب خودش را دارد. اگر گوشی روی میز باشد، برای باز کردن قفل گوشی با اثرانگشت باید آن را از روی میز بردارید، اما اگر گوشی دستتان باشد، این مکان درست همان‌جایی است که انگشت شما قرار می‌گیرد. در زمینه دقت و سرعت به سنسور هیچ ایرادی نمی‌توان گرفت. برای تعریف اثرانگشتتان کافی است تنها ۶ بار انگشت خود را روی آن بگذارید و بردارید. بعد از آن در هر جهتی انگشتتان را روی سنسور قرار دهید، سنسور در کسری از ثانیه اثرانگشت شما را تشخیص می‌دهد و قفل گوشی باز میشود.
درگاه سیم‌کارت در بخش بالایی سمت چپ گوشی قرار گرفته است. خبری از پشتیبانی دو سیم‌کارت نیست و تنها یک اسلات برای قرار گرفتن سیم‌کارت وجود دارد. درعین‌حال خبری از درگاه کارت حافظه خارجی هم روی گوشی نیست و باید به همان حافظه داخلی اکتفا کنید.
پیکسل در نسخه‌های ۳۲ و ۱۲۸ گیگابایتی عرضه میشود که نبود حافظه ۶۴ گیگابایتی کمی عجیب به نظر می‌رسد. به‌هرحال در نسخه ۳۲ گیگابایتی، که در اختیار ما بود، ۷ گیگابایت از حافظه داخلی درگیر فایل‌های سیستمی است و مابقی در اختیار کاربر قرار دارد. در مورد حافظه داخلی باید نکته‌ای بگوییم: در حال حاضر با توجه به رشد سریع حافظه‌های ابری نگرانی در مورد کمبود حافظه بسیار کمتر از گذشته است و با همین ۳۲ گیگابایت می‌توانید با کمک حافظه‌های ابری به‌راحتی از دستگاه استفاده کنید.
اسپیکر از آن بخش‌هایی است که جزو معایب و نقاط ضعف گوشی محسوب میشود. از اسپیکر دوتایی، که در نکسوس ۶پی دیده بودیم، خبری نیست و گوگل به استفاده از یک اسپیکر آن‌هم در پایین گوشی بسنده کرده، درحالی‌که حاشیه پایین صفحه‌نمایش فضای زیادی برای قرارگیری اسپیکر دارد.
گوگل از پردازنده اسنپدراگون ۸۲۱ روی پیکسل بهره برده است. این پردازنده ۴ هسته‌ای در کنارش حافظه رم ۴ گیگابایتی دارد که به کارکرد دستگاه کمک بسیاری می‌کند. ازنظر سرعت کوچک‌ترین ایرادی نمی‌توانیم به گوشی بگیریم و اگر حتی با گوشی‌های نکسوس، که گوشی‌هایی سریع‌تر از دیگر گوشی‌های اندرویدی هستند، کار کرده باشید، با کار کردن با پیکسل از سرعت بالای دستگاه متعجب می‌شوید. باز و بسته شدن برنامه‌ها بدون هیچ کندی و درنهایت سرع انجام میشود و از همه مهم‌تر هنگام استفاده از برنامه‌هایی که در لیست برنامه‌های اخیر قرار دارند هر برنامه‌ای که انتخاب کنید از همان‌جایی لود میشود که از آن خارج شده‌اید و دوباره لود نمی‌شود؛ در حقیقت این معنای واقعی باز ماندن و آماده‌به‌کار ماندن برنامه در پس‌زمینه است. اگرچه نیازی نبود و هیچ شکی در مورد عملکرد دستگاه نداشتیم، بازی آسفالت ۸ را روی آن نصب کردیم و طبق انتظار در نهایت کیفیت بازی اجرا شد و از همه مهم‌تر باز شدن بازی در زمانی کمتر از آنچه انتظار داشتیم صورت گرفت.
سیستم‌عامل و نرم‌افزار
همان‌طور که می‌دانید، اندروید نوقا یا همان اندروید ۷ روی گوشی نصب شده است. به لطف لانچر پیکسل ظاهر این اندروید با آنچه در نکسوس به نام اندروید خام می‌شناختیم کاملا متفاوت است.
صفحه قفل این دستگاه نسبت به نکسوس ۶پی تغییری نکرده، اما اولین تغییر در تصویر پس‌زمینه مشاهده میشود. گوگل حالتی جدید به عکسهای پس‌زمینه اضافه کرده و آن را لایو نامیده است. اگر از عکس‌هایی که در فولدر لایو قرار دارند به‌عنوان تصویر پس‌زمینه استفاده کنید، هم در صفحه قفل و هم بعد از باز شدن قفل در صفحه اصلی حرکتی نرم در عکس پس‌زمینه انجام میشود که بسیار جذاب است و نمونه آن را در بررسی ویدئویی می‌توانید مشاهده کنید.
دومین تغییر که به‌خوبی خود را نشان می‌دهد در داک برنامه‌های ثابت پایین گوشی در صفحه اصلی دیده میشود. نواری کم‌رنگ در پشت ۵ برنامه اصلی وجود دارد که در پایین صفحه‌نمایش قرار گرفته‌اند. با کشیدن انگشت روی این نوار کم‌رنگ به سمت بالا می‌توانید لیست برنامه‌های نصب‌شده روی گوشی یا همان اپ دراور را مشاهده کنید و دیگر خبری از کلید مخصوص اپ دراور نیست.
نوتیفیکیشن بار ازنظر کارکرد و ظاهر تفاوتی با نکسوس‌ها ندارد، اما رنگ شاسی کم‌وزیاد کردن نور در این بخش و به‌علاوه رنگ آیکون‌ها در بخش تنظیمات گوشی از رنگ سبز، که در گوشی نکسوس ۶پی و ۵ایکس دیده بودیم، به آبی تغییر کرده است.
۳ کلید لمسی داخل صفحه‌نمایش که پایین گوشی قرار دارند و کلیدهای ناوبری نام دارند اکنون طراحی توپر پیدا کرده‌اند و علاوه بر این کلید Home در این قسمت بعد از لمس شدن به مدت کوتاهی به ۴ دایره رنگی تبدیل میشود و باز به حالت عادی بازمی‌گردد.
دستیار صوتی گوگل مورد دیگری است که با فشار دادن و نگه‌داشتن کلید Home فعال میشود. عملکرد دستیار صوتی گوگل به دستیارهای کورتانا و سیری بسیار نزدیک شده و می‌توانید با آن مکالمه ادامه‌دار داشته باشید، ضمن اینکه می‌توانید از آن بخواهید برنامه‌ها را باز کند یا اینکه با کسی تماس بگیرد یا پیامی برای شخصی ارسال کند.
ما اندروید خام را بسیار دوست داشتیم و اکنون به لطف رابط کاربری پیکسل بیش‌ازپیش آن را دوست داریم. همه‌چیز شسته‌ورفته‌تر از قبل شده و سرعت زیادی که نرم‌افزار گوشی با هماهنگی با سخت‌افزار دارد به‌طور عجیبی ما را شگفت‌زده کرد.
دوربین
گوگل ادعا کرده که این گوشی بهترین دوربینی را دارد که تابه‌حال روی گوشی‌های گوگلی دیده‌ایم. این جمله کمی اغراق‌آمیز است، اما اشتباه نیست. ازنظر سرعت در کسری از ثانیه دوربین فعال و آماده‌به‌کار میشود و از این نظر از گوشی‌های نکسوس بهتر عمل می‌کند.
سنسوری ۱۲٫۳ مگاپیکسلی برای محصول در نظر گرفته شده که اندازه دهانه دیافراگم آن f/2.0 است. خبری از OIS نیست و در عوض از EIS برای دوربین استفاده شده است. روی کاغذ همه‌چیز خوب به نظر می‌رسد، اما قضاوت درباره این که در عمل چگونه است با مشاهده عکسهای گرفته‌شده با دوربین امکان‌پذیر میشود. ما در شرایط مختلف عکس‌هایی با دوربین گوشی گرفته‌ایم که در ادامه می‌توانید آنها را مشاهده کنید.
در نور روز پیکسل عکس‌هایی می‌گیرد که جزئیات زیادی در آنها ثبت میشود. اشباع رنگ‌ها به‌خوبی مشهود است و این‌گونه به نظر می‌رسد که عکس‌ها با فوتوشاپ دستکاری شده‌اند. هرچند اشباع رنگ‌ها زیاد است و کمی از واقعیت فاصله می‌گیرد، این‌گونه عملکرد دوربین عکس‌هایی چشم‌نواز برای شما به ارمغان می‌آورد. نکته ای که در مورد فیلمبرداری گوشی وجود دارد این است که تا حجم ۴ گیگابایت می توانید با کیفیت ۴K فیلمبرداری کنید و بعد از آن فیلم گرفتن به وسیله گوشی قطع میشود و دوباره باید اقدام به فیلم برداری کنید.
دوربین دوم کیفیت ۸ مگاپیکسلی دارد که نسبت به نسل قبلی هیچ تغییری در خود نمی‌بیند. مانند نسل قبلی، این دوربین عکسهای خوبی می‌گیرد و برای سلفی گرفتن کافی به نظر می‌رسد. نکته‌ای که در مورد این دوربین به‌خوبی مشهود است زاویه دید بالای آن است که نسبت به نسل قبلی یعنی نکسوس ۶پی بیشتر است.
نمونه عکسهای دوربین‌های اصلی و جلو گوشی را در ادامه مشاهده کنید.
نمونه عکسهای دوربین اصلی
نمونه عکسهای ماکرو
نمونه عکسهای دوربین در محیط بسته
نمونه عکس دوربین دوم
نمونه عکسهای دوربین اصلی در شب
باتری
گوگل از باتری ۲۷۷۰ میلی‌آمپرساعتی برای این محصولش استفاده کرده که به نظر می‌رسد برای گوشی ۵ اینچی کافی باشد. در تست‌هایی که ما انجام دادیم پی بردیم که این باتری برای این گوشی مناسب است و با استفاده تقریبا سنگین تا ۱ روز کامل می‌توانید از دستگاهتان استفاده کنید و در انتهای روز هم حدود ۱۵ درصد باتری برای شما باقی بماند.
در تست بازی آسفالت ۸ به مدت ۳۰ دقیقه میزان درصد باتری ۱۰ درصد کاهش پیدا کرد که می توان گفت خیلی خوب نیست، اما قابل قبول است.
در تست ۱ ساعت فیلمبرداری با کیفیت ۴K شاهد کاهش ۳۰ درصدی باتری بودیم که به نظرمان خوب است و کمتر از این نیز انتظار نداشتیم.
موضوعی که ما را در تست باتری متعجب کرد مدت زمان شارژ شدن آن بود. پیکسل به شارژ سریع مجهز است، اما برای شارژ شدن آن به زمانی در حدود ۹۰ نیاز است که در مقایسه با زمان موردنیاز برای شارژ باتری گوشی G5 یا V20 غیرقابل قبول است.
باید بخریم؟
به نظر ما پیکسل بهترین گوشی موبایلی است که تا امروز با اندروید خام عرضه شده. امسال به لطف دخالت گوگل در تولید سخت‌افزار دستگاه شاهد تولد گوشی‌ای هستیم که سریع‌ترین گوشی بازار است. بزرگ‌ترین مشکل پیکسل را طراحی‌اش می‌دانیم که در این زمینه به علت بی‌تجربگی گوگل حرف زیادی برای گفتن ندارد.
پیکسل برای همه مناسب است. اگر می‌خواهید ببینید که اندروید تا چه حد می‌تواند خوب کار کند و سریع باشد، پیکسل تنها انتخاب شما در بازار است. هر کسی که تمایل دارد گوشی اندرویدی بخرد، پیکسل یکی از بهترین انتخاب‌هایش است.
اما چه کسی نباید پیکسل بخرد؟ اگر شما گوشی نکسوس ۶پی دارید، به‌هیچ‌وجه نیازی نیست به این گوشی سوییچ کنید. نکسوس ۶پی طراحی بسیار شیک‌تری نسبت به این نسل دارد، اما سرعتش کمتر است. باوجوداین تفاوت سرعت تا حدی نیست که شما را برای سوییچ کردن به این گوشی وسوسه کند.
