یکی از بزرگترین مشکلات کاربران با گوشیهای هوشمند، امنیت و کارکرد باتریهای آنهاست. انفجارهای پی در پی باتری انواع گوشیها، که مشهورترین آنها گلکسی نوت ۷ بود، باعث شد تا فعالان این حوزه با وسواس بیشتری به تکامل و توسعه باتریها بنگرند و به دنبال راهکارهایی برای تولید باتریهای امنتر باشند.
چند سالی بود که هر از چند گاهی خبری از انفجار باتری یک گوشی هوشمند به گوش میرسید، اما سال گذشته فاجعه آتش سوزی چندین دستگاه گلکسی نوت ۷، که به دلیل نقص فنی در باتری و انفجار آن رخ داد، باعث شد که بیشتر به خطرات استفاده از باتریهای لیتیوم یونی پی ببریم. در حال حاضر این نوع باتریها به استانداردی در صنعت گوشیهای هوشمند و تبلتها تبدیل شدهاند، با این وجود نمیتوان از خطرات احتمالی باتریهای لیتیوم یون چشمپوشی کرد.
در حالت کلی، باتری یکی از بخشهایی است که پیشرفت بسیار کندی در مقایسه با سایر بخشهای سخت افزاری گوشیهای هوشمند داشته است؛ هر ساله پردازندههای قدرتمندتر، نمایشگرهای با کیفیت بالاتر، میزان رم بیشتر و … معرفی میشوند، ولی تنها پیشرفت گوشیها در بخش باتری به افزایش ظرفیت آنها محدود میشود. پیش از این راهکارهایی مانند استفاده از مواد جدید در فرآیند تولید، مانند استفاده از شکر مطرح شده بود.
محققین به تازگی روش جدیدتری را نیز کشف کردهاند که در آن از الکترولیتهای مبتنی بر آب استفاده میشود. در این روش استفاده از نمک با غلظت بالا به تولید یک لایه محافظ روی الکترودهای مورد نیاز برای الکترولیت رایج در این صنعت منجر میشود و از الکترودها محافظت و ظرفیت ذخیره انرژی آنها را افزایش میدهد.
اما این طرح هنوز در مراحل اولیه تحقیق و توسعه قرار دارد و یکی از مشکلات اصلی طرح مذکور این است که الکترولیتها برای مدت زیادی دوام نخواهند آورد؛ به این معنی که تعداد دفعاتی که میتوان این باتری را شارژ کرد بسیار کمتر از باتریهای فعلی است و تقریبا حدود ۷۰ بار قابلیت شارژ دارد. بنابراین، اگر این باتری با شرایط فعلی به مرحله تجاری سازی برسد و اگر کاربر روزانه باتری را از صفر تا ۱۰۰ شارژ نماید، این باتری ۲ ماه بیشتر قابل استفاده نخواهد بود. اما باتریهای لیتیوم یونی را میتوان چند صد بار به طور کامل تخلیه و دوباره شارژ کرد.