گوشیهای هوشمند چگونه به عینک واقعیت مجازی تبدیل میشوند
واقعیت مجازی، Virtual Reality ،VR. اینها کلماتیاند که طی یکی-دو سال گذشته بیشازپیش در حوزه فناوری تکرار شدهاند. اگرچه واقعیت مجازی پدیده نوظهوری نیست، اکنون شرکتهای تولیدکننده به فرصتی دست یافتهاند تا به پیشبرد این فناوری هیجانانگیز سرعت ببخشند؛ فناوریای که ممکن است آینده بشر را دگرگون کند.
واقعیت مجازی تصویر یا، بهتر بگوییم، محیطی شبیهسازیشده است که بهکمک دستگاههای ویژه به کاربر نشان داده میشود؛ چیزی که ممکن است اصلا وجود خارجی هم نداشته باشد و کاملا تخیلی باشد، اما ما با دیدنش اینطور حس میکنیم که واقعا در آن فضا هستیم و زندگی میکنیم.
فرض کنید در خانه نشسته باشید و بخواهید به فرانسه و شهر پاریس سفر کنید. فناوری واقعیت مجازی میتواند کاری کند که شما واقعا حس کنید در شهر پاریس هستید. شما با عینک واقعیت مجازی حتی میتوانید سفری به فضا یا به واقعهای تاریخی (مثل جنگ جهانی) بکنید و لحظات پرالتهاب جبهه جنگ را بهشکل جدیدی درک کنید. هیجانانگیز است، نه؟!
در حال حاضر شرکتهای متعددی در حال توسعه و پیشبرد عینکهای واقعیت مجازیاند. این شرکتها، که از آینده درخشان واقعیت مجازی مطلعاند، سعی میکنند با اختصاص منابع مالی و انسانی ویژه بهترین تجربه ممکن از این عینکها را به کاربر بدهند؛ تجربهای که مسلما برای همه ما بسیار جذاب است. اما آنها برای موفقیت در این راه به دو چیز نیاز دارند: اول، تولید محتوایی که بتواند، علاوه بر جذابیت، برای کاربران مفید واقع شود و دوم، تولید لوازم جانبی ارزانقیمت که بهواسطه آن هر کسی بتواند از این فناوری استفاده کند.
در حال حاضر هدستهای واقعیت مجازی عمومیترین وسایلیاند که میتوانند این تجربه را به کاربر منتقل کنند، مانند هدستهای پیشرفته Oculus rift ،HTC Vive و Sony Morpheus که اختصاصا برای این کار طراحی شدهاند. اما، همانطور که گفتیم، شرکتهای تولیدکننده میخواهند تا جای ممکن هزینه این فناوری را پایین بیاورند، در نتیجه کلید این راه را در گوشیهای هوشمند پیدا کردهاند.
بیشتر گوشیهای هوشمند امروزی، بهدلیل داشتن صفحه نمایش بسیار باکیفیت، قادرند بهعنوان نمایشگری مناسب در این راه به کاربر خدمترسانی کنند. از طرف دیگر این گوشیها از توان پردازشی و گرافیکی بالا و سیستم عامل انعطافپذیر برخوردارند که زمینه را برای اجرای تصاویر شبیهسازیشده فراهم میکنند. از آنجا که خیلی از ما چنین گوشیهای قدرتمندی در اختیار داریم، پس عملا نیمی از راه را رفتهایم و تنها به ابزاری نیاز داریم تا از پتانسیل این گوشیها بهعنوان عینک واقعیت مجازی استفاده کند.
شرکتهایی مثل گوگل و سامسونگ ابزاری تهیه کردهاند که میتوان با وصل کردن گوشی هوشمند به آن عینک واقعیت مجازی پیشرفته همچون Oculus Rift داشت. گوگل حتی کار را از این هم سادهتر کرده و تنها با تکهای مقوا عینکی ساخته است که کاربر میتواند آن را با قیمت بسیار ناچیز تهیه کند.
اما اگر میخواهید بدانید گوشیهای هوشمند ما چگونه به عینک واقعیت مجازی تبدیل میشوند، بهتر است همچنان به خواندن این مطلب ادامه دهید!
وقتی اپلیکیشن Virtual Reality یا VR روی گوشی اجرا شود، صفحه نمایشگر را خطی سفید به دو نیم تقسیم میکند که در هر بخش تصویری مشابه نمایش داده میشود. اما این تصاویر، همانطور که در عکس میبینید، تخت نیستند و همانند تلویزیونهای قدیمی اطرافشان اندکی به سمت داخل انحنا دارد. این تصاویر برای دیده شدن در لنزهای مخصوص طراحی شدهاند و اساس کار آن کاملا شبیه عینکهای پیشرفته Oculus و HTC است.
وقتی گوشی را به ابزار لنزدار وصل میکنیم، لنزهای محدب تصویر روی نمایشگر گوشی را به شکلی به چشم شما میرسانند که میدان دیدتان را کاملا پوشش میدهد؛ درنتیجه چشم خود را به هر سمت که بچرخانید، بخشی از آن تصویر را میبینید، درست مانند وقتی که در فضای واقعی قرار داریم و با حرکت دادن چشم، بخشهای مختلف محیط را میبینیم. به همین دلیل اینطور به شما القا میشود که واقعا در آن فضا قرار گرفتهاید.
اگر عینکی باشید، برای استفاده از Google Cardboard نیاز است حتما عینک بر چشم داشته باشید که مطمئنا این مورد کمی ناراحتکننده است، اما عینکهای گرانتری مثل Galaxy VR سامسونگ فاصله کانونی چشم را اصلاح میکند تا بدون عینک خودتان بتوانید از آن استفاده کنید.
همانطور که گفتیم، عینکهای واقعیت مجازی تصاویر را بهشکلی فراگیر و ۳۶۰ درجه به شما نمایش میدهند. وقتی سرتان را به اطراف بچرخانید، نمایی جدید از محیط شبیهسازیشده میبینید؛ مثلا وقتی سرتان را بالا ببرید، آسمان دیده میشود و وقتی به پایین نگاه کنید، سطح زمین پیش روی شما قرار میگیرد. اما این حرکات را گوشی چگونه درک میکند؟
بیشتر گوشیهای هوشمند سنسورهای حرکتی مثل شتابسنج، ژیروسکوپ و… دارند که نوع حرکت گوشی را متوجه میشوند. درواقع همین سنسورها هستند که هنگام اجرای بازیهایی مثل ماشینسواری به شما اجازه میدهند با چرخاندن گوشی، کنترل ماشین را در دست بگیرید و از گوشی مثل فرمان استفاده کنید. همین ایده در عینکهای واقعیت مجازی نیز به کار گرفته شده است؛ یعنی وقتی سرتان حرکت میکند، این سنسورها حرکت و موقعیت سر شما را به گوشی میدهند و گوشی بر اساس این اطلاعات زاویه مناسبی از تصویر را در صفحه خود به نمایش میگذارد تا شما بهوسیله لنزها آن را ببینید. طبیعتا هرچه تعداد سنسورهای حرکتی بیشتر و عملکرد آنها دقیقتر باشد، شما تصاویر واقعیت مجازی را بهتر و روانتر میبینید.
حالا که با واقعیت مجازی و نحوه کار آن در عینکها آشنا شدیم، بهتر است ببینیم از چه گوشیهایی میتوان بهعنوان عینک واقعیت مجازی استفاده کرد.
علاوه بر Galaxy VR ،Daydream VR و Google Cardboard، هدستهای واقعیت مجازی مختلفی در بازار وجود دارد که میتوان گوشیهای هوشمند را به آنها وصل کرد و بهعنوان عینک واقعیت مجازی استفاده کرد. اکثر این هدستها از گوشیهای ۵ تا ۶ اینچی با کیفیت صفحه نمایش HD به بالا پشتیبانی میکنند. طبیعی است هرچه کیفیت صفحه نمایشگر گوشی شما بالاتر باشد و تراکم پیکسلهای بیشتری داشته باشد، تجربه بهتری از دیدن تصاویر واقعیت مجازی به دست میآورید.
در حال حاضر گوشیهای اندرویدی متعددی با هدستها و محتوای VR سازگارند اما این ویژگی فقط مختص گوشیهای اندرویدی نیست، بهتازگی نمونههای جدیدی از این هدستها وارد بازار شده است که از آیفون ۶ (و مدلهای جدیدتر) و گوشیهای ویندوزفونی نیز پشتیبانی میکند؛ بنابراین تقریبا همه کاربران میتوانند با خرید این دستگاهها وارد دنیای واقعیت مجازی شوند.
برای اینکه بفهمید آیا گوشی شما از VR پشتیبانی میکند ابتدا باید ببینید سنسور ژیروسکوپ، شتابسنج، مغناطیسسنج و قطب نما دارد یا خیر. در صورت برخوردار بودن از این سنسورها میتوانید تا حد زیادی مطمئن باشی گوشی شما با فناوری واقعیت مجازی سازگار است. با این حال برای مطمئن شدن از این موضوع میتوانید از اپلیکیشن VR Checker استفاده کنید یا به سایت Freefly VR سر بزنید.
شما در مورد آینده واقعیت مجازی در گوشیهای هوشمند چه فکر میکنید؟ آیا تا به حال از آنها استفاده کردهاید؟ فکر میکنید در آینده گوشیهای هوشمند برای سازگاری با واقعیت مجازی دچار چه تغییراتی میشوند؟
